کن سولقان را بهتر بشناسیم

به گفته شهرداری منطقه پنج تهران: محله کن یکی از قدیمی ترین محله های شهر تهران بوده که با توجه به بناهای تاریخی و جاذبه های طبیعی که دارد می تواند به عنوان یک قطب گردشگری در استان تهران معرفی شود. او همچنین ادامه داد که این محله در شهر تهران باید با اعمال اقداماتی نظیر بازسازی و مرمت آثار فرسوده شده بتواند به عنوان یک قطب گردشگری در این شهر عمل بنماید. همچنین وی درباره قدمت این محله اذعان داشت که محله کن دارای پیشینه ۱۴۰۰ ساله می باشد

شهرداری منطقه پنج تهران در گزارشی خبر داد: با توجه به ارزش بناهای تاریخی محله کن، به منظور حفظ و بازسازی جاذبه های طبیعی این منطقه اقدام نموده ایم تا بتوانیم محله کن را به عنوان یک قطب گردشگری در سطح شهر تهران معرفی نماییم؛ همچنین وی اذعان داشت که پتانسیل این محله قدیمی با توجه به درختان کهنسال چند صد ساله، امام زادگان و بناهای قدیمی که در این منطقه وجود دارد، باید ستاد گردشگری منطقه تلاش خود را در حفظ و بازسازی جاذبه های قدیمی این شهر و ثبت آنها به عنوان آثار ملی و تاریخی بنماید.

کن سولقان

کن و سولقان در واقع دو روستا در شمال غربی تهران هستند که معمولا اسم آن ها با هم بکار می رود و آن را کن سولوقون می گویند. از رشته کوه توچال رودخانه ای در کن جاری است که آن را رودخانه ی کن می نامند.
جالب است که امروز دیگر “کن” جزئی از منطقه ی پنج استان تهران به حساب می آید. سولقان یا سولوقون نیز که از توابع کن است و خود یک دهستان است از شانزده آبادی تشکیل شده است.

این دهستان از ۱۶ آبادی تشکیل شده است که عبارتند از:
امامزاده داود – مزراء (امامزاده عقیل) ،باغ میر ،جنگلک ،رندان ،سنگان ،سولقان ،طالون ،قلعه ارامنه ،قلهک دره ،حسن آباد ،کشار سفلی ،کشار علیا ،کن ،کیگا ،هریاس

احتمالا شنیده اید که معروف ترین این آبادی ها “امام زاده داوود” است.و محله سولوقون هم یکی از توابع محله کن بوده که از ۱۶ آبادی تشکیل شده است.
جاده از کن آغاز شده از سولقان می گذرد و در نهایت به امام زاده می رسد که طول این مسیر حدود بیست و پنج کیلومتر ۲۵ است.

در طول دره‌ها قهوه‌خانه‌هایی وجود دارد که در روزهای هفته به ویژه در روزهای تعطیل تابستان از مسافران پذیرایی می‌کنند.

امام زاده هایی برای زیارت:

در مسیر جاده سولقان و روستاهای منطقه چند روستا وجود دارد .
امازاده نور بخش سمنگان
امامزاده علاء الدین و قاسم در سنگان
امازاده عقیل در جاده امامزاده داوود ودر نهایت بعد از ۲۵ کیلومتر طی مسیر امازاده داوود در چشم تمام زائران می نشیند.

روستای کن که روستایی بسیار قدیمی است در دوران قدیم از توابع ولایت ری بوده است. با توجه به توسعه ی شهری و زندگی ماشینی در تهران بافت روستایی کن دچار تغییر شده است اما باید بدانیم که قدمت تمدن این منطقه به ۱۴۰۰ سال پیش بازمی گردد. همانطور که احتمالا می دانید کوه های بسیاری منطقه ی کن را احاطه کرده است که طبیعتا به علت وجود این کوه ها دره های بسیاری در این منطقه بوجود آمده اند که شامل: دره وسک، قلاچ، گرم دره، خرگوش دره، مالا و باغ میر می باشد.

قدمت تمدن این منطقه به ۱۴۰۰ سال پیش بازمی گردد.

جالب است بدانید که محله هایی که امروز دیگر جز محله های تهران به حساب می آیند نظیر شهران، آریاشهر، دهکده المپیک و شهر زیبا از توابع کن بوده اند.

اگر بخواهیم از ییلاقات و مناطق گردشگری کن-سولقان نام ببریم باید نام آبادی های خوش آب و هوای این منطقه را برشماریم که برای سفر در فصل های گرم سال بسار پر لطف می باشند. سنگان، کشارعلیا، وردیج، رندان و طالون نام برخی از آنهاست.‌

سنگان

سنگان در واقع نام دو روستا در منطقه ی کن-سولقان است که سنگان بالا و سنگان پایین نامیده می شوند. این روستای زیبا و خوش آب و هوا که مناسب روزهای تابستان و بهار است دارای یک آبشار شگفت انگیز به نام سنگانیا است که مسیر آن را باید کوهپیمایی کرد. گفتنی است که مردم این منطقه ی ییلاقی به زبان “تاتی” سخن می گویند. اوج زیبایی این منطقه در ماه فروردین و اردیبهشت مشاهده می شود.

خوش آب و هواترین روستایی که در نزدیکی شهر تهران قرار دارد سنگان است،

این روستا یکی از محله های ییلاقی محله کن به شمار می رود که برای جذب گردشگر می تواند پتاسیل بالایی داشته باشد. همچنین در این منطقه امکان کوهپیمایی هم وجود دارد، ماه ها فروردین و اردیبهشت بهترین فرصت برای رفتن به این منطقه است. آبشار سنگان کن و سولقان در موقعیت جغرافیایی E511220 N355345 در استان تهران واقع است.در فاصلهٔ حدود ۲۰ کیلومتری شمال غرب تهران و در دامنه‌های قلهٔ پهنه‌حصار جاری است. این آبشار در زمستان یخ زده و منظره زیبایی پدید می آورد. این آبشار ۲۵۷۵ متر از سطح دریا ارتفاع دارد و در شمال آن قله پهنه حصار واقع شده است.وستای سنگان، از توابع بخش کن و شهر تهران، در شمال غربی تهران بزرگ و در میان کوه‌های البرز میانی واقع است. ارتفاع این روستا از سطح دریا ۲۱۰۰ متر است. سنگان مشتمل بر شش محله به نام‌های ده پایین (سنگان پائین)، ده میان (سنگان میانی)، ده سر (سنگان بالا)، باغ‌دره، دره‌تک و سنگان نو است. قدیمی‌ترین محله روستا، سنگان پائین است که ورود به سنگان نیز از طریق همین روستا می‌باشد. آثار بازمانده تاریخی به ویژه آرامگاه امامزاده‌های سه گانه سنگان، نشانگر قدمت طولانی این روستا است. به استناد نوشه‌های برخی از سنگ قبرها قدم این روستا به بیش از ۵۰۰ سال پیش می‌رسد.

مسیر دستیابی به آبشار سنگان

برای دسترسی به آبشار سنگان از سمت کرج و غرب تهران پس از میدان دهکده المپیک به سمت شرق در اتوبان همت حدود ۳ کیلومتر طی مسیر می نمایید و از محل میدان دوم شهران  بسمت کن وارد می شویم. در ادامه از طریق خیابان کوهسار به سمت امامزاده داوود و پس از حدود ۱۰ کیلومتر در سه راهی به سمت چپ جاده که تابلو جهت سنگان را نشان می دهد حرکت کرده و در مسیر روستای سنگان پایین و آنگاه به روستای سنگان بالا می رسیم. فاصله تهران تا سنگان با اتومبیل حدود یک ساعت است. شیب مسیر پس از عبور از باغ ها، به تدریج زیاد شده و بر روی یال های متعددی امتداد می یابد که دیواره ای سنگی تمام این یال ها را نصف کرده است. این دیواره بلند باعث بوجود آمدن آبشار معروف سنگان شده است که بر بالای این دره خودنمایی می کند. آبشار زیبای سنگانبا بلندی حدود ۳۰ متر دارای محوطه ای مسطح و مناسب برای اطراق و استراحت است. در طرف چپ آبشار هم با کمی فاصله غارهایی دیده می شوند که هنگام استراحت در آنها، نسیمی دلنشین همراه با پودر آب، صورت شما را نوازش می کند.

اگر در ماه های پایانی سال(به ویژه اسفندماه) به منطقه بروید، یکی از زیباترین صحنه های طبیعت را خواهید دید. قندیل های بزرگی از یخ و برف که سرتاسر آبشار را پوشانده است. در فصل زمستان قطره های آبی که از آبشار فرو می ریزند، به محض برخورد به زمین یخ می زنند و به مرور زمان، تپه ای از قطرات یخ زده زیر آبشار درست می شود که شبیه تونلی توخالی است. رودخانه فصلی سنگان به طول دوازده کیلومتر از دامنه های شرقی کوه کرکو در ۳۵ کیلومتری شمال غربی تهران سرچشمه گرفته و پس از سیراب نمودن روستاهای سنگان بالا، سنگان پایین و ده باغ به رود کن(سولقان) می ریزد.

وردیج شهر آدمک های سنگی

روستای وردیج و روستای واریش دو روستای بسیار نزدیک به تهران ولی کمتر شناخته شده برای طبیعت گردان تهرانی هستند که در دره نسبتا تنگ و پر پیچ و خم وردیج در سمت غرب دره کن قرار گرفته اند. مسیر دسترسی به هر دو روستا آسفالته بوده ولی بعلت شیب نسبتا تند و پیچ های تندتر از آن و شانه خاکی نامناسب دسترسی چندان آسانی نخواهد بود.

وردیج از روستاهای بسیار زیبای نزدیک تهران است که اگر سفری به منظقه ی کن داشتید این منطقه را فراموش نکنید. وردیج قلمروی آمهای سنگی است و پر از باغ های سیب، گیلاس، گلابی، گردو و انگور است.

همچنین وردیج دارای یک آبشار دیدنی به نام “لت مال” است.

جالب توجه ترین موضوع علاوه بر زیبایی طبیعی وردیج، سنگهای این منطقه است که به شکل صورتک هایی تراشیده شده در ساخت یک قلعه ی باستانی است. وردیج یک روستای زیبا و دیدنی نیز در همسایگی خود دارا است که نام آن روستا “واریش” است.

در اطراف وردیج میتوانید دیدنی‌ترین تابلوهای سنگ‌تراشی طبیعت را مشاهده کنید. اشکالی که بیش از هر چیز جمجمه انسان و بدن جانوران وحشی را برایتان تداعی خواهند کرد. اینجا قلمرو فرمانروایی آدمک‌های سنگی است. برای تماشای این تابلوهای زیبای سنگی بدون این که وارد وردیج شوید، مسیر جاده را به سمت واریش ادامه دهید. فقط کافی است به صخره‌های کنار جاده نگاهی بیندازید تا این اشکال زیبا را ببینید.

شاید در نگاه اول سنگ تراشه‌های طبیعی وردیج که به شکل صورتک‌های پر از حفره است را بازمانده‌های یک قلعه قدیمی تصور کنید که در کنار جاده ساخته شده است. هر چند محلی‌ها گمانه‌های زیادی در مورد این حفره‌های سنگی بیان می‌کنند اما وقتی پای صحبت یک زمین‌شناس می‌نشینیم از روال فرسایش بادی صخره‌های وردیج می‌گوید و هوازدگی بخشی از کوه‌های این منطقه که یک نمونه عالی و کم‌نظیر از تغییرات بافت زمین را به وجود آورده است. اشکالی که بیش از هر چیز جمجمه انسان و بدن جانوران وحشی را تداعی می‌کنند.

 آبشار لت‌مال

لت یعنی سنگ و مال یعنی مالیده شدن و مالش، و این نامِ آبشار تمثیلی از مالیده شدن آب روی سنگ و سنگ‌ها می‌باشد.

رودخانه های فصلیِ این منطقه  تنها از اواسط زمستان تا اواخر بهار جریان دارد. برای رسیدن به آبشار لت مال حدود یک ساعت پیاده روی از جاده اصلی لازم است. این آبشار از سه آبشار تشکیل شده که زیبایی خاصی را به وجود آورده‌اند. آبشار اول ۵ متر ارتفاع دارد و آبشار دوم کمی بلندتر است اما آبشار سوم درواقع آبشار اصلی لت‌مال است که ۳۵ متر ارتفاع دارد و به صورت پله مانند به پایین می‌ریزد. قبل از ورود به جاده اصلی  و بعد از مجتمع معلم، پارک نموده و وارد دره می‌شوید. بعد از کمی پیاده‌روی  به اولین آبشار می‌رسید که ۵ متر ارتفاع دارد.

شنیدن موسیقی آبشار و تماشای سنگ‌هایی که با نرمش آب صیقل خورده اند، آرامش خاصی را به وجود می‌آورد. طبیعت یکی از شاهکارهای خود را به نمایش گذاشته است و هر چشمی را خیره می‌کند.

واریش

واریش روستای ییلاقی خنک در منطقه ی کن به قدری در زمستان سرد می شود که ساکنین این منطقه از آنجا می روند و بهار بازمی گردند. در عوض در تابستان گرم تهران، گردشگران می توانند از هوای خنک و مطبوع این منطقه بهره ببرند و همچنین از زیبایی ها ی آن سرمست شوند. چشمه واریش با سخاوت، آب سرد گوارایی را به مردم هدیه می دهد. کنار این چشمه محل خوبی برای گذراندن یک آخر هفته به یادماندنی است. حتی برخی به آنجا می روند تا کمی از آب چشمه را با خود به خانه ببرند. میتوان گفت که واریش حتی از وردیج نیز سرسبز تر و زیباتر است و باغهای بسیاری با محصولات آلو، گیلاس، شاتوت و زردآلو دارد.

دسترسی به جاده واریش برای افراد ناآشنا اندکی مشکل بوده ولی به کمک نقشه و توضیحات پیدا کردن مسیر زیاد دشوار نخواهد بود.

هزینه ورودی واریش

برای دیدن زیبایی‌های روستای وردیج مانند آبشار و دامنه ارواح سنگی هزینه‌ای نمی‌پردازید اما برای ورود به روستای واریش پرداخت ۵۰۰۰ تومان ورودیه لازم است که این مبالغ توسط دهیاری، صرف جمع‌آوری زباله‌ها و آماده‌سازی محیط، برای گردشگران می‌شود.

منبع درآمد اهالی سولقان از طریق باغداری و کشت میوه های مختلف در فصول مختلف می باشد. ۵۵۰۰ هکتار از اراضی روستا زیر کشت باغات میوه از قبیل: گیلاس، سیب، هلو، آلو، آلبالو، توت، شاه توت، خرمالو، گردو و توت فرنگی قرار دارد